اضطراب اجتماعی نوجوانان

اختلال اضطراب اجتماعی، بیماری روحی رایجی در سنین آغاز جوانی است. بر اساس شواهد اولیه، خودشفقتی پائین براضطراب اجتماعی  بزرگسالان تأثیر میگذارد اما پژوهش مربوط به جوانان با پیشرفت کمی روبه رو بوده اند. این پژوهش به بررسی رابطه ی بین خودشفقتی و  اضطراب اجتماعی  در نوجوانان میپردازد. همچنین به بررسی نقش واسط سه مکانیزم شناختی میپردازد: ترس از ارزیابی منفی، توجه متمرکز بر خود و اجتناب شناختی. در مجموع 316 نوجوان (با سنین 14 تا 18 سال، 54 درصد مذکر) در این بررسی شهر تهران شرکت کردند و 7 پرسشنامه را تکمیل کردند. خودشفقتی دارای همبستگی معکوس بااضطراب اجتماعی  و اندازه ی تأثیر بزرگ بود .(r=-0.551) این نتیجه تا اندازه ای بر اساس ترس از ارزیابی منفی و اجتناب شناختی حل شد اما برای توجه خودمحور تغییری به دست نیامد. خودشفقتی، اضطراب اجتماعی   را بالاتری از معیارهایی مثلافسردگی و علائم اضطراب پیشبینی کرد. یافته ها نشان میدهند خودشفقتی در توسعه ی اضطراب  اجتماعی، عامل مهمی خواهد بود و از این رو روشهای درمانی که خودشفقتی را هدف قرار میدهند میتوانند در پیشگیری ازاضطراب اجتماعی  نوجوانان یا درمان آن سودمند باشند.