خلاصه نکات مهم کتاب اختلال املا

خلاصه نکات مهم کتاب اختلال املا : استفاده از تنوین

استفاده از تنوین برای کلمه‌های فارسی نیز از غلط‌های رایج در زبان فارسی محسوب می‌شود.

تنوین یک ابزار ساخت قید در زبان عربی است، که استفاده از آن برای کلمه‌های عربی در زبان فارسی مانعی ندارد اما نباید برای کلمه‌های با ریشه‌ی فارسی استفاده شود.

برای مثال کلمه‌های «اتفاقا»، «احتمالا»، «حتما» و کلمه‌هایی از این دست تنوین می‌گیرند که درست است  اما کلمه‌های فارسی با تنوین، مانند «گاها» و «ناچارا» اشتباه است و باید به‌صورت «گاهی» و «از روی ناچار» استفاده شوند.

«ه» جنسیت

از دیگر غلط‌های املایی استفاده از ه آخر برای نامیدن زنان است. همان‌طور که می‌دانید برای نامیدن خانم‌ها در زبان فارسی از کلمه‌های خاصی استفاده نمی‌شود. اشاره و صحبت در مورد هر دو جنس مونث و مذکر یک حالت دارد.

برای مثال اگر یک خانم «شاعر» باشد نامیدن «شاعره» اشتباه است. کلمه‌ی «معلمه» و دیگر کلماتی از این قبیل نیز اشتباه خواهد بود.

کلمات مشابه

در ادامه تعدادی از جفت کلمه‌ها را می‌آوریم که ممکن است به در نوشتن آن‌ها خطا رخ بدهد و شکل درست آن‌ها را بیان می‌کنیم:

• آذان یا اذان: این دو کلمه را باید از یکدیگر جدا کرد. زیرا که معنای آذان (گوش‌ها) و معنای اذان اعلام کردن، آگاه کردن، خبردادن وقت نماز با خواندن کلمات مخصوص عربی در سـاعت‌های معینی از روز در گلدسـته و مناره‌ی مسجد است.
• آزوقه یا آذوقه: اصل این کلمه که آن را «آزوغه» نیز می‌نویسـند، ترکی اسـت. پس باید با «ز» نوشـته شـود.
• آسـیا یا آسـیاب: این کلمه را به هر دو شـکل می‌توان نوشـت و بزرگان ادب فارسی هردو شکل را به کار برده‌اند.
• اتاق یا اطاق: از آن‌جا که این واژه ترکی اسـت و در ترکی مخرج  «ط» وجود ندارد پس باید آن را با حرف  «ت» نوشـت.
•  اتو یا اطو: چون این واژه عربی نیسـت و ممکن اسـت فارسی و یا روسی باشـد، پس بهتر اسـت با «ت» نوشـته شـود .
• ارابه یا عـرابه: ارابه یک کلمه‌ی فارسی اسـت و عرابه معـرب آن می‌باشد، پس بهتر اسـت آن را به‌صورت ارابه نوشـت.خلاصه نکات مهم کتاب اختلال املا

دانلود نکات مهم اختلال املا

• خلاصه نکات مهم کتاب اختلال املا : ازدحام یا ازدهام: این واژه را تنها باید با حرف «ح» نوشـت زیرا ازدهام کلمه‌ای بی‌معنی اسـت.
• اسـب یا اسـپ: به هر دو صورت این واژه را می‌شود نوشـت. زیرا این کلمه پهلوی اسـت نه عربی. امروزه بزرگان زبان بیشتر با «ب» می‌نویسـند. اما در گذشـته‌های بسـیار دور با «پ» می­نوشـتند و همین کلمه جزو دوم نام‌های کهن خراسـانیان بوده است. مانند: ارجاسـپ، جاماسـپ، گشـتاسپ، تهماسـپ ، لهراسـپ و غیره
• اسـلحه یا سـلاح: بسـیاری از مردم، کاربرد درسـت این دو کلمه را نمی‌دانند. به‌طوری‌که گاهی به‌جای اسـلحه، سـلاح و گاه برعکس آن را به کار می‌برند. درحالی‌که اسـلحه جمع اسـت و سـلاح مفرد و نباید جمع اسـلحه را اسـلحه‌ها نوشت، به این دلیل که اسـلحه خود یک کلمه‌ی جمع اسـت و به‌جای آن می‌توان کلمه‌ی سـلاح‌ها را به کار برد.
•  اقلاً یا اکثراً: این دو کلمه در عربی به هیچ عنوان تنوین نمی‌گیرند و کاربرد آن‌ها بدین صورت از خطاهای مشهور به‌شمار می‌آید. بهتر اسـت به جای اقلاً «حداقل»  و یا بهتر از آن «دسـت کم» نوشـت و به‌جای اکثراً «غالبن» و یا بهتر از آن «بیش‌تر» را به کار برد. .همچنین اگر کلمه‌هایی مانند دوم و سـوم و چهارم را که فارسی هستند، به‌صورت «دوما»ً و «سـوما»ً و «چهارماً» نوشـته شوند، غلط حساب می‌شود.
• گذار یا گزار: این دو کلمه در دستورالعمل زبان فارسی از آن دسته از پسوندهایی هستند که تقریبا همه را به اشتباه می‌اندازند.

برای مثال از این نوع کلمه‌ها می‌توان به نمازگزار، شکرگزار، جایگذاری، برگزاری و غیره اشاره کرد که با توجه به معنای مصدری که بیان شد می‌توانیم نوع درست آن‌ها را تشخیص بدهیم.

•  اِن‌شاءالله یا انشاءألله: جمله‌ی «ان‌شاءالله» از سـه کلمه سـاخته شـده اسـت: اِن (اگر)، شـاء (بخواهد)، الله (خداوند)، یعنی: اگر خداوند بخواهد. اما جمله‌ی «انشاءالله» از دو کلمه سـاخته شـده اسـت: اِنشـاء (آفریدن)، الله (خدا) به معنی: خداوند بیافریند. آن‌چه که زمان نوشتن این جمله مقصود نویسنده است، جمله‌ی اول است ولی آن را به‌صورت جمله‌ی دوم می‌نویسند.
• انتر یا عنتر: واژه انتر را که فارسی و معنای آن بوزینه می‌باشـد باید به همین صورت نوشـت. عنتر به زبان عربی نوعی مگس و به‌صورت مجازی به‌معنای شـجاع است.
• باتلاق یا باطلاق: کلمه‌ی باتلاق ترکی اسـت، نه عربی. پس نوشـتن آن با حرف «ت» درسـت اسـت.
• بوالهوس یا بلهوس: پیشـوند «بُل» برسـر برخی کلمه‌های فارسی می‌آید و معـنای پـُر، بسـیار و فراوان دارد، برابر این پیشوند در زبان عربی ابو بوده که برای کلمه‌های عربی به‌کار می‌رود و کوتاه شده‌ی آن را به‌صورت بو می‌نویسند. پس «بُل» برای کلمه‌های فارسی (مانند بلکامه: پرآرزو، بلغاک: پرشور) و «بو» برای کلمه‌های عربی (مانند بوالهوس : پرهوس، بوالعجب: پرشگفتی) درست است.
•  بوته یا بته: معـنای این کلمه، گیاه پـر شاخ و برگی اسـت که تنه‌ی آن ضخیم نباشـد و زیاد بلند نشـود و املای درسـت آن بوته اسـت.

تنها تعدادی از این قبیل کلمات هستند که ممکن است به‌جای یکدیگر نوشته شوند و یا شکل غلط آن مورد استفاده قرار بگیرد.خلاصه نکات مهم کتاب اختلال املا

استفاده از «ء»

از دیگر غلط‌های رایج در املای زبان فارسی استفاده از «ء» برای «ی» آخر کلمه‌هایی است که به «ه» ختم شده‌اند.

در گذشته برای این کلمه‌ها از «ء» استفاده می‌شد اما در سال‌های اخیر استفاده از آن اشتباه تلقی شده و باید از «ی» برای این‌گونه از کلمات استفاده کرد؛ مانند: «گذشتۀ»، «سادۀ» و «خانۀ» که در حقیقت شکل صحیح این کلمه‌ها گذشته‌ی، ساده‌ی و خانه‌ی می‌باشد.

در نتیجه و برای کلام آخر بهتر این است که برای تمام کارهای خود ابتدا تحقیق کنیم و سپس انجام دهیم. در انتخاب املای صحیح کلمه‌ها نیز می‌توان با جستجو در اینترنت و یا لغت‌نامه‌ها از درستی کلمه‌ای که استفاده می‌کنیم مطمئن شویم.